Η δεύτερη στάση του ταξιδιού μας ήταν και αυτή που με άγχωνε περισσότερο (εάν θες να μάθεις ποια ήταν η πρώτη μας στάση κάνε κλικ εδώ) . Ακούγοντας Καμπότζη φανταζόμουν διάφορα, καθόλου όμορφα, και πιστέψτε με, μόλις φτάσαμε εκεί τα πάντα άλλαξαν.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Προορισμός μας ήταν η Siem Reap, με σκοπό να επισκεφθούμε το Angkor. Εκτός από αεροπλάνο μπορείς να φτάσεις στην Siem Reap και με λεωφορείο. Μάντεψε τι επιλέξαμε…
Ξυπνήσαμε νωρίς, φτάσαμε στο σταθμό των λεωφορείων και γύρω στις 9 ξεκινήσαμε για Καμπότζη. Στο μυαλό μου κυριαρχούσε η σκέψη «όντως τώρα το κάνω αυτό;». Ήταν αυτό που με φόβιζε περισσότερο από οτιδήποτε πριν καν ξεκινήσει αυτό το ταξίδι. Όμως, χαίρομαι τόσο που το κάναμε οδικώς, γιατί ήταν απίστευτη εμπειρία.
Το λεωφορείο ήταν γεμάτο Ευρωπαίους τουρίστες κάτι που με έκανε να νιώθω ασφάλεια, μιας και είμασταν όλοι στην ίδια φάση, δεν ξέραμε τι να περιμένουμε. Μετά από 4 ώρες και άπειρες εικόνες που πέρασαν από τα μάτια μας φτάσαμε στα σύνορα. Εκεί ένας πράκτορας της εταιρίας με την οποία ταξιδεύαμε, μας περίμενε για να μας πει τι πρέπει να κάνουμε για να πάρουμε την πολυπόθητη σφραγίδα στο διαβατήριο αλλά και τη βίζα η οποία είναι απαραίτητη (και κοστίζει 30 δολάρια) ώστε να μπούμε στη χώρα. Με πολύ απλά λόγια, με προμήθεια 10 δολάρια μας τα κανόνιζε όλα εκείνος. Χωρίς πολύ σκέψη του δώσαμε όλοι τα 40 δολάρια και τα διαβατήρια μας και σε λίγα λεπτά γύρισε μας είπε να περάσουμε για stamp out (ότι δηλαδή βγαίνουμε από την Ταϊλάνδη) ξαναπήρε τα διαβατήρια και ενώ εμείς περιμέναμε στο πούλμαν ήρθε μας παρέδωσε το διαβατήριο έτοιμο με τη βίζα και τη σφραγίδα εισόδου. Με ένα βάρος να έχει φύγει από πάνω μας συνεχίσαμε το ταξίδι μας στην Καμπότζη.
Στη διαδρομή μέχρι την πόλη με την κούραση να με έχει καταβάλει, και ενώ έκλειναν τα μάτια μου προσπαθούσα να μείνω ξύπνια για να χαράξω όλες τις εικόνες στη μνήμη μου. Απέραντες εκτάσεις όπου καλλιεργούσαν ρύζι, δεν υπήρχε κανένα βουνό, καμία ανηφόρα ή κατηφόρα, απλά μια ευθεία με ελάχιστα σπίτια, στη μέση του πουθενά. Σπίτια ξύλινα, στα οποία ζούσαν πολλές οικογένειες μαζί, μικρά παιδιά να καβαλάνε μηχανάκια και να παίζουν στις λάσπες χωρίς κανένα φόβο.
Περίπου 3 ώρες μετά φτάσαμε στην Siem Reap, πήγαμε κατευθείαν στο ξενοδοχείο μας το οποίο ήταν σε πολύ κοντινή απόσταση, ξεκουραστήκαμε λίγο και βγήκαμε την πρώτη μας βραδινή βόλτα στην πόλη. Άπειρος κόσμος, φωνές, μουσική, tuk tuk, συνέθεταν ένα σκηνικό πολύ έντονο, ένα μείγμα δυτικού και ανατολίτικου πολιτισμού, το οποίο σε καλούσε να το ανακαλύψεις. Κατευθυνθήκαμε αμέσως στο night market για μερικά ψώνια, μιας και έπρεπε να έχουμε ειδικά ρούχα για τους ναούς αλλά και για να αντέξουμε την υγρασία που υπήρχε στην ατμόσφαιρα. Αυτό που μου λάτρεψα περισσότερο στα Night markets δεν ήταν τα ρούχα, αλλά το παζάρι που γίνετε για οτιδήποτε θες να αγοράσεις! Είναι τόσο διασκεδαστικό!
Την πρώτη μας μέρα έπρεπε να κανονίσουμε τα διαδικαστικά για να κυλήσει το ταξίδι όπως σχεδιάζαμε, δηλαδή να νοικιάσουμε μηχανάκι, να βγάλουμε τα εισιτήρια για το Angkor και να ξεκινήσουμε την εξερεύνηση στους ναούς. Μας πήρε αρκετή ώρα αυτή η διαδικασία, φυσικά χαθήκαμε στην προσπάθεια μας να βρούμε το γραφείο έκδοσης εισιτηρίων και αφού ρωτήσαμε άπειρους ντόπιους χωρίς να βγάζουμε άκρη, αντιληφθήκαμε το εξής: η sim card είναι αναγκαία για να έχεις πάντα ίντερνετ άρα και gps. Πίστεψε με δε θες να χαθείς στη Καμπότζη.
Τελικά φτάσαμε στο εκδοτήριο αργά το μεσημέρι, βγάλαμε το Pass των 3 ημερών το οποίο κοστίζει 62€, και φύγαμε κατευθείαν να δούμε τους πρώτους ναούς. Προλάβαμε να δούμε τους δυο που παραμένουν ανοιχτεί μέχρι τις 7 το απόγευμα για να μπορέσεις να δεις το ηλιοβασίλεμα, μιας και οι υπόλοιποι κλείνουν στις 5. Μπροστά από κάθε ναό υπάρχει check point όπου δείχνεις το εισιτήριο σου και φυσικά επιβλέπουν ότι είσαι σωστά ντυμένος για να μπεις στο ναό. Δεν επιτρέπετε να είναι ακάλυπτοι οι ώμοι και τα γόνατα σου.
Μόλις φτάσαμε στον πρώτο ναό, τον Pre Rup, πραγματικά μείναμε άφωνοι. Μπορεί να μην είναι ο πιο εντυπωσιακός ναός της αρχαίας πόλης ωστόσο ήταν η πρώτη μας επαφή με το μεγαλείο του Angkor και μας εντυπωσίασε. Σε αυτή τη πρώτη επαφή παίρνεις μια μικρή γεύση από αυτό που είχαν δημιουργήσει οι Χμερ! Μια τεράστια πόλη, με έκταση σχεδόν όσο το Παρίσι, η οποία κτίστηκε στις αρχές του 9ου αιώνα, στεκόταν αγέρωχη μπροστά σου και δεν μπορούσες να κάνεις τίποτα άλλο πέρα από το να θες να εξερευνήσεις κάθε γωνιά της.
Ο επόμενος ναός που παραμένει ανοιχτός μέχρι τις 7, είναι ο Phnom Bakheng γνωστός για την υπέροχη θέα, ο οποίος βρίσκετε σε ένα λόφο και για να φτάσεις μέχρι εκεί περπατάς περίπου για 15 λεπτά μέσα στο δάσος, ακούγοντας ήχους από πουλιά που σίγουρα δεν έχεις ξανακούσει και δε θυμίζουν σε τίποτα όσα ξέρουμε.
Και αφού θαυμάσεις τους ναούς το πρωί, το βράδυ ο προορισμός είναι η pub street! Φωτάκια παντού, κόσμος από κάθε γωνιά του πλανήτη, club που θυμίζουν Ευρώπη, pop μουσική, σου δίνουν την εντύπωση πως δεν είσαι στην Ασία, όμως υπάρχουν οι οδηγοί των Tuk tuk που σε ρωτούν κάθε μισό βήμα εάν θες να σε μεταφέρουν όπου χρειαστείς, και σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα! Είσαι στην Καμπότζη όσο τρελό και εάν ακούγετε! Και η ευτυχία που ένιωθα κάθε φορά που ερχόταν η σκέψη αυτή στο μυαλό μου ήταν απερίγραπτη.
Την επόμενη ημέρα σηκωθήκαμε νωρίς, πήραμε το μηχανάκι μας και πήγαμε κατευθείαν στο Angkor. Το πλάνο έλεγε εξερεύνηση των σημαντικότερων σημείων της πόλης, και φυσικά ξεκινήσαμε με το Angkor wat. Είναι ο μεγαλύτερος ναός της πόλης, ο πιο όμορφος και ο πιο δημοφιλής, κοσμεί άλλωστε και τη σημαία της χώρας. Όταν στάθηκα μπροστά του έμεινα άναυδη. Ο ναός χτίστηκε μεταξύ 1113-1150 και ήταν ινδουιστικός αφιερωμένος στον βασιλιά Βισνού. Σήμερα είναι βουδιστικός ναός με κόσμο από όλο τον κόσμο να τον επισκέπτεται για να προσευχηθεί. Καθώς περπατούσες στο εσωτερικό του, δε μπορούσες να κάνεις τίποτα άλλο παρά να παρατηρείς κάθε λεπτομέρεια του. Παντού επικρατούσε ησυχία, το μόνο που άκουγες ήταν ψαλμωδίες όταν μοναχοί μαζί με τους πιστούς προσεύχονταν. Οι μελωδικοί αυτοί ήχοι, σε συνδυασμό με την μυρωδιά από τα αρωματικά στικ που έκαιγαν μπροστά από τα αγάλματα των θεών τους, έκαναν την επίσκεψη μας εκεί ακόμα πιο έντονη εμπειρία.
Αφού γυρίσαμε κάθε γωνιά του Angkor wat, συνεχίσαμε για το Angkor Thom, την πρωτεύουσα της αρχαίας πόλης, και κάναμε την πρώτη μας στάση στο Bayon, τον “χαμογελαστό” ναό. Βρίσκετε στον κέντρο του angkor thom και λέγετε ”χαμογελαστός” γιατί πάνω του στέκουν 54 χαμογελαστά, γαλήνια πρόσωπα, σμιλευμένα σε βράχους. Είναι απίστευτα εντυπωσιακό όπως επίσης και όλες οι λεπτομέρειες που είναι σκαλισμένες στους τοίχους και απεικονίζουν παραστάσεις από την καθημερινή ζωή στην αρχαία πόλη. Σε κοντινή απόσταση βρίσκετε και ο Baphuon, ένας απίστευτης ομορφιάς ναός, θυμίζει πυραμίδα και είναι χτισμένος σε φοβερά ήσυχο και γαλήνιο σημείο.
Την τελευταία μέρα μας στην Καμπότζη, αποφασίσαμε να δούμε όσους περισσότερους ναούς μπορούσαμε αλλά και να γεμίσουμε το μυαλό μας εικόνες και συναισθήματα τα οποία θα κουβαλούσαμε μαζί μας για πάντα. Και αυτό κάναμε! Ξυπνήσαμε νωρίς και κατευθυνθήκαμε αμέσως σε έναν από τους δημοφιλέστερους ναούς, στον Ta prohm. Εάν είσαι φαν της Lara Croft, σίγουρα θα θυμάσαι την Angelina Jolie, να τριγυρίζει στον ναό ακολουθώντας ένα μικρό κοριτσάκι. Φυσικά, η ταινία αυτή αποτέλεσε σημαντικό παράγοντα στην αύξηση επισκεπτών στη χωρά αλλά και η ίδια η Jolie αγάπησε τη χώρα και όχι άδικα.
O ναός είναι όμορφος, με διαφορετικό τρόπο από τους υπόλοιπους. Φυσικά τα δέντρα με τους πελώριους κορμούς τους οι οποίοι καλύπτουν πολλά σημεία του ναού είναι αυτό που εντυπωσιάζει. Ωστόσο η ενέργεια του χώρου είναι μοναδική! Σε κάνει να ακολουθείς σαν υπνωτισμένος κάθε πιθανό δρομάκι που θα σε βγάλει σε νέα σημεία του ναού!
Πέρα από την μαγεία του Angkor, το οποίο είναι τόσο μοναδικό και όμορφο, αυτό που έμεινε βαθιά μέσα μου είναι οι εικόνες από την καθημερινότητα των ανθρώπων που συναντήσαμε. Λαός ταλαιπωρημένος, ο οποίος προσπαθεί να σταθεί ξανά στα πόδια του και να επουλώσει τις βαθιές πληγές που άφησε ο εμφύλιος. Άνθρωποι που συνεχίζουν να χαμογελούν παρά τις δυσκολίες. Η Καμπότζη σε κάνει να την αγαπήσεις για τις ομορφιές της, να θαυμάσεις τον αρχαίο πολιτισμό τους, να συμπαθήσεις τους ντόπιους, να θες να αγκαλιάσεις τα παιδιά της τα οποία μπορεί να γυρνάνε ξυπόλητα από το σχολείο αλλά σε χαιρετούν και σου χαμογελούν με όλη τους την καρδιά.
Εάν σκέφτεσαι να ταξιδέψεις ως εκεί τόλμησε το δίχως δεύτερη σκέψη! Όσα θα βιώσεις θα μείνουν μέσα σου για πάντα!
Καμπότζη μου, ελπίζω να ξανασυναντηθούμε!
ΧΡΗΣΙΜΑ TIPS:
- Για τη διαμονή σου στη Siem Reap σου προτείνω το «The amazing residence». Φοβερή επιλογή ακριβώς στο κέντρο της πόλης!
- Χρησιμοποιούν αμερικάνικα δολάρια για όλες τις συναλλαγές τους.
- Νοίκιασε μηχανάκι για τις μετακινήσεις σου. Είναι φθηνό και μπορείς να γυρίσεις εύκολα και την πόλη αλλά και το Angkor. Ωστόσο θέλει μεγάλη προσοχή γιατί η οδήγηση στην Καμπότζη είναι πραγματική εμπειρία. Δεν τηρούν κανέναν κανόνα οδηγικής συμπεριφοράς, οπότε θα πρέπει να προσέχεις πάρα πολύ.
- Μη ξεχνάς το αντικουνουπικό σου.
- Για να μπεις στου ναούς πρέπει τα γόνατα και οι ώμοι σου να είναι καλυμμένοι.
- Κάνε παζάρια για οτιδήποτε θελήσεις να αγοράσεις. Θα το πάρεις στο 1/3 της τιμής που θα σου ζητήσουν χωρίς να κοπιάσεις!
- Αφιέρωσε όσες περισσότερες μέρες μπορείς! Έχει τόσα να δεις και να κάνεις!
- Απόλαυσε κάθε στιγμή σε αυτή τη χώρα, την οποία είμαι σίγουρη πως θα αγαπήσεις!